Van Heijing naar Dali

We volgen de raad op van de jongelui van gisterenavond, en nemen eerst de bus om 07.00 uur naar Guangtong. Daar wordt het overstappen op de trein.

Vlotte scenic tocht tot Guangtong. De driver zorgde voor een brommertaxi. En zonder veel problemen treintickets besteld.

Het in- en uitstappen op de trein is 'officieel' goed geregeld. Een legertje uniformen leiden de reizigers in goede banen.

Het is druk op de trein. Nauwelijks een vrije plaats.

Ondanks het rookverbod wordt er deftig doorgepaft.

Enkele medereizigers offreren ons okkernoten.

Mais en rijstvelden in zowat alle groeistadia bepalen en kleuren het landschap.

Soms zie je onafzienbare rijen appartementsblokken-in-opbouw de rijstvelden 'begrenzen'. Of is het omgekeerd ?

In ieder geval een surrealistisch beeld.

Rond 14.00 u arrival in Xiaguan. Nog een half uurtje bus en we zijn in Dali.

Na wat zoeken vinden we het gewenste guesthouse. Ann zorgt voor de discount. Again. Rustig en nét buiten stad.

 

Stadsverkenning.

Ik weet niet hoeveel toeristen per m² er rondlopen. De meeste van de oude behuizing hebben een tweede leven als shop, resto of sfeervolle bar gevonden.

De huizen worden voor grof geld verhuurd door de eigenaars, die 'elders' een betere behuizing gevonden hebben.

De straten liggen in dambordverband.

Groepen Chinese toeristen worden vlagsgewijs en met geluidsversterking door frêle jongedames in lokale klederdracht rondgeleid.

Overal is er water. Beekjes. Mini-vijvertjes. Watervalletjes.

Ann kent haar eerste shoppingbevrediging. Twee mooie sjaals. “Ik heb nog niks gekocht sedert we in China zijn”.

Overal wordt er geadverteerd voor 'Western food'

In feite zien we dezelfde toeristen-attributen terugkeren.

Spaghetti, Reggae, traditionele massage en verdoken hasjiesj.

Overal hangen rode lichtlampions of overdadige kerstversiering.

Het is sfeervol. Jazeker.

Maar ook “gezellig-gemaakt.”

Een levendige internationale gekleurde scene.

Ik zie een Chinese Paris- Hilton-anorexia op stiletto's, inclusief Calvin Klein zonnebril, lurkend aan haar zoveelste (té dure) Budweiserpils. Wat later ligt ze te slapen op de tafel.

We stappen een van de talloze warme gezellige bars binnen. De Bad Monkey. Een verzameling reggae- en dreadlocks-afficionados, old hippies-look-a-likes, vleesgeworden tattoo-uithangborden. Enfin . Best aangenaam.

Er is een optreden van een Iers klinkende folkband. En we blijven hangen.
Té lang...

aanvullende foto's via
http://picasaweb.google.com/tooncappelle/DaliCityYunnanProvincieChina?feat=directlink