Vandaag hadden we een auto gehuurd. 26 euro.
Sonja was onze gids. Een bijzonder goedlachse maar onverbeterlijke kletskous, die zich redelijk goed in het Engels kon uitdrukken.
We hebben bijna 7 uur aan één stuk haar geklets moeten aanhoren. Haar schoonbroer, de driver, bleef geduldig luisteren (?)
Wat had die dame in 's hemelsnaam allemaal te vertellen ?
We doen de ronde van het meer. 130 km. Ruim 60 km zijn onverharde wegen, compleet stukgereden door het zware verkeer. Een verzameling grote putten gevuld met roodbruine kleverige slijksmurrie.
De 3 pagoden (70 mtr hoog) – nochtans het visitekaartje van Dali- zien we vanop afstand.
14 euro entry is echt té veel.
Dat is trouwens hier zowat een constante. Enkele voorbeelden ?De publieke ferry is door toeristenboten vervangen. Je betaalt nu 121 yuan in plaats van 5 yuan vroeger.
De kabellift -met hoog Plopsaland gehalte- moet zowat 25 euro kosten.
Een bron in de bergen bezoeken ? 11 euro.
Een dorpje aan het meer binnenwandelen ? Kassa. 3,5 euro.De oude visserstechnieken-met-vogels willen zien ? 12 euro.
Enz.............
Voor alles worden absurde toegangsprijzen aangerekend.
Het loopt echt de spuigaten uit. Zal die 'inflatoire prijzenspiraal' zichzelf niet afstraffen of als een boemerang terugkeren ?
Als (op dat moment dan toch) enigste westerlingen volgen we een thee-ceremonie-show
in het vroegere landhuis van een thee-baron. In Xizhou.
Mooi. En de talrijke Chinese toeristen beleven a good time.
Op de lokale markt vind ik eindelijk chilizaad. Bijzonder straf spul. Dat belooft dus.In Zhoucheng bezoeken we een batik-ateliertje. Een familiebedrijfje.
Ann zou niks kopen. Loze woorden. Zoals te verwachten was.“Ahh..die mooie sjaals” “Ooh ..dat mooie tafelkleed”
Ik interesseerde me meer voor het productieproces. Hoe men van hout, bladeren of bloemen natuurlijke kleuren maakte. En van de kwekkende eend die uit de grijpgrage handen van de peuter-van-dienst wou blijven.
Shuanlang. Als je in het dorpje wou rondwandelen. 3,5 euro entry.
We namen genoegen met een vista-in-vogelperspectief van dat prachtige eeuwenoude dorpje.De weg bleef slijkerig-slecht-bumpy.
In Wase was de vis levend (maar dan niet lang meer) vers. 2 'zwemmers'. Tomaat. Papaya. Pijpajuin en rijst. Smaakvol voor 5,5 euro.
De volgende tempels lieten we passeren. Juist ja. Die dure entry's !!
En Dali. Meegevallen ? Niet echt.
En Dali. Tegengevallen ? Niet echt.
aanvullende foto's via
http://picasaweb.google.com/tooncappelle/DaliAroundTheLakeYunnanProvincieChina?feat=directlink
