Ik heb een hotelreservatie geboekt in Macao.
Ik moet de voucher uitprinten.
In ieder internetcafe hier, is het onmogelijk geworden voor een 'buitenlander' om te werken.
Op politiebevel zijn alle identiteitsgegevens geconfisqeerd. Onder het motto 'misdaadpreventie'.
Wat een toestanden. Terwijl je in ieder hotel of guesthouse 'vrij' kunt internetten. Zij het dan dat Blogger en Picasa ontoegankelijk blijven.
Nu nog een printer zoeken..
Het was een vrij lange wandeling gisteren (20-tal km ?) vanaf de Dragonbridge terug naar Yangshuo.
Tussen boomgaarden van appelsienen, mandarijnen en pomelo's. We raakten meer dan eens de weg kwijt.
We moesten de rivier over op een gammel bamboovlot. En de laatste 4 km deden we met de brommer-taxi. We waren redelijk 'uitgelopen'.
Next day. 
Afspraak met Lulu om 10.00 u. We fietsen via smalle paadjes door de countryside.
We komen geen enkele toerist tegen.
Het is een zeer boeiende fietstocht geworden, boordevol informatie en weetjes.
We bezoeken een lokaal 'hospitaaltje'. De patiënten zitten buiten met een aan een bamboostok opgehangen mini-baxter.
Het gesprek gaat verder over de 'one child policy' van de regering. In sommige gevallen (bepaalde minderheidsgroepen, landelijke bevolking; etnische samenstelling van het gezin ) mogen er twee kinderen zijn. Met een tussentijd van 4 jaar. Wordt je toch zwanger dan is een abortus verplicht. Condooms zijn gratis. Na de bevalling moet de moeder naar het ziekenhuis om een pessarium te laten plaatsen. Gratis. Met dit doktersattest kan ze haar kind dan laten 'registreren' op haar gezinsdocumenten. Zonder die registratie zijn een aantal zaken onbereikbaar. School bv..
De regering geeft nu massaal gezinsplanning-info op het platteland. Iedere vrouw op het platteland wordt jaarlijks – en gratis- 'onderzocht'.
Drie kinderen hebben is absoluut uit den boze. Er hangt een boete aan vast van 70 000-80 000 yuan (een vlotte 8500 euro) (een hotelreceptioniste met enkele jaren ervaring verdient hier 120 euro per maand !!)
Lulu leert ons het verschil kennen tussen een 'goede' en een 'luie' rijstboer.
Overduidelijk – zelfs voor ons niet-boeren.
We leren diverse groenten kennen. Heel lange bonen die na een jaar gisten 'gepickeld' zijn. Later aten we dat. Verdomd lekker en spicy.
We leren de pindastruiken kennen.
We zien 3 houten stokken door een rood lint aan elkaar gebonden, op een brug liggen.
Het is een symbool van een wens. Bv. dat de kinderen gezond mogen blijven, of 's nachts minder lastig..
Een oude boom heeft net als een brug, ook die functie. Een soort medium naar de 'geesten'
De boeren moesten vroeger taksen betalen. Nu zijn ze daar van vrijgesteld. Ze worden zelfs voor hun werk betaald ! (Bij ons krijgen ze subsidies om hun bedrijf op te doeken of af te bouwen !!)
Hun situatie is vooral sinds de komst van Mao 'De grote leider' enorm verbeterd geworden.
Lulu's ouders waren loonslaven – ze moesten werken op het land van een grootgrondbezitter en hadden dus geen enkele eigendom. Arm dus. Ze hadden slechts een kapmes en een rijstmaatbeker in eigen beheer. Nu is hun toestand vrij behoorlijk geworden. Ze hebben meer als genoeg voedsel, ze kunnen hun sinaasappels en pomelo's op de markt verkopen, hebben een nieuw huis kunnen bouwen, hebben een TV (waar ze nooit naar kijken) en een frigo.
Ze kunnen sporadisch wat vlees op tafel zetten. Maar noodles zijn voor boeren nog altijd té duur. Dus telkens weer rijst.
De regering zorgde dat ieder gezin een eenvoudige methaangas-installatie heeft. Het rottende keukenafval levert het gas.
We worden een beetje wijzer in de bijzonder ingewikkelde en complexe gezins- en huwelijkswetten en -regels.
Meisjes zijn een blok aan het been. Als ze trouwen moeten ze inwonen en werken en zorgen voor hun schoonfamilie. Naast de bruidschat die moet worden geleverd.
Ze garanderen dus geen inkomen.
Ze kunnen geen erfenis claimen. Ze kunnen bij een 'mislukt' huwelijk niet terugkeren naar de familie van oorsprong. Ze kunnen immers 'niet opnieuw ' een plaats opeisen en uit 'dezelfde' pot eten.
De zoon blijft thuis, ook als hij trouwt. En hij is een soort 'verzekering' voor de latere zorg voor zijn ouders als ze bejaard en/of ziek worden.
Er is echter een uitweg als ze op een 'speciale' manier trouwen. Het is te ingewikkeld om hier uit te leggen. Maar ze kennen een 'married-in' en een married-out' systeem, waarmee bedoeld wordt dat de de getrouwde vrouwen toch een zekere onafhankelijkheid ten opzichte van hun eigen en schoonfamilie kunnen behouden.
Maar nogmaals het is een bijzonder ingewikkelde materie.
Ondertussen hadden we samen een soort water-asperges geoogst en gekuist.
Lekker bovendien.
En samen met haar hoogbejaarde ouders deelden we het middagmaal.
Met een goed glas rijstwijn.
En een grote lofzang op The Great Leader Mao Zedong, die zowat als halve heilige in ere wordt gehouden.
De eenzame en bijzonder nerveuze gevangen mus (“zij eten alle rijst op en we koken ze dus in de soep”) kon op het laatste nippertje dan toch ontsnappen uit zijn kooi. Ik vond het fijn voor de mus. Haar ouders niet
aanvullende foto's via
