AnnToonChina2010: Van Dali naar Shaxi

Het druppelt al weer.

Via stadsbus en taxi naar busstation. Vlot tickets gekocht. Start 08.55.

De jongedame schrijft in correct Engels neer hoe lang de trip zal duren en hoeveel een ticket kost.

Ik feliciteer haar omwille van haar keurig Engels. Zij begint te blozen en kijkt verlegen weg.

De bus is van het kleine type en pikt onderweg om de haverklap passagiers en/of vracht op.

De ruitenwissers kennen geen rust. Ann is het mottige weer moe en “..als het hier nog langer slecht weer blijft , dan vertrekken we zo vlug mogelijk naar het oosten...” (ze bedoelt Guilin – waar de zon vrolijk doet)

Het busje sleurt zich de bergen in. De regen is weg. De wolken zijn gebleven.

We moeten nog eens veranderen van vervoermiddel. Een kleine Chinese Suzuki. Het brengt ons door prachtig en ongerept bergachtig landschap naar Shaxi, onze eindbestemming voor vandaag.

Shaxi was ooit een belangrijke caravaan-oase op de internationale thee-route.

Het groene goud werd naar Tibet, Nepal, Birma, Laos, Vietnam en andere delen van China vervoerd. Lange paardenkaravanen klepperden door de stadspoorten.

Er zijn nog slechts 3 caravaan-oases over.

De stad staat op de Unesco-wereldlijst van de 100 meest bedreigde sites.

We omzeilden de entry ticketoffice (weeral !!)

Het stadje was rustig om niet te zeggen 'in rust'.

Klein. Keikoppenstraatjes. Witgekalkte lage huizen. Veel houten huizen. Teak ? Kunstig bewerkte ramen en 'persiennes'. Opmerkelijke rijen ronde dakpannen. Het lijken wel grote bamboostokken.

Hier en daar een klein winkeltje. Mooi centraal marktplein. Het centraal gebouw had een schitterend daklijnenspel en felle fresco's op de plafonds.

De ingang van de indrukwekkende boeddhistische tempel werd geflankeerd-bewaakt door twee reusachtige blauwe, dreigende duivelsfiguren.

De stad moet ooit bijzonder rijk zijn geweest.

We hebben het gevoel terug gecatapulteerd te zijn in de late Middeleeuwen. Heel mooi. En geen toeristische hopla.

Hier en daar is een oud huis bijzonder stijlvol omgevormd tot een cosy guesthouse.

Een unieke sfeer, waarin je met wat verbeelding de handelsactiviteit zou kunnen voorstellen. Een ander filmdecor. Maar in Heijin was er toch wat meer 'wereldlijke' bedrijvigheid.

We liepen door de oostelijke stadspoort de rijstvelden in. We bleven maar stappen. Door oude dorpen. Op smalle eeuwenoude paadjes.

Zonder problemen mochten we op de binnenerven van de afgesloten 'boerderijtjes' een kijkje nemen.

Maïs hing te drogen in lange strengen. Afgewisseld door slierten vuurrode chili's. Tabak werd versneden. De rijst werd in grote bussels binnengehaald en gedorst.

We verdwaalden meerdere keren. We bleven steken op plots eindigende rijstveldpaadjes. Diverse keren moesten we rechtsomkeer maken. Maar het gaf niet. We lieten ons 'drijven'. Ondertussen kregen we de (zoveelste) regenbui op ons dak.