AnnToonChina2010: Van Guilin via Longscheng naar Ping'an

Na een 2-tal vlotte busritten (eigenlijk telkens een omnibustoestand) bereikten we Ping'an.

De medereizigers waren oa. ook een jong koppel Nederlanders die een 7 maand durende trip maakten, en een bejaard koppel Canadezen die tenslotte op de verkeerde bus bleken te zitten..

Oh ja,niet te vergeten het koppel varkensbiggen, netjes ingepakt in een bamboomand, en keurig boven op het dak van de bus.

De entry voor de rijstvelden valt mee. Slechts 5 euro de man.

Na een lange wandeling en een flink aantal trappen langs de bergwand, bereikten we het dorpje.

Een verzameling oude (en nieuwe) houten huizen, waarvan er veel zijn omgevormd tot guesthouses of resto's.

Er zijn talloze terrassen met uitzicht op de rijstvelden.

Het is hier zonder meer prachtig, om niet te zeggen zalig.

Vooraleer we een stevige wandeling opzetten, eerst aan tafel.

We laten de gegrilde kikvors en spreeuwen voorbijgaan- we drinken ook geen aperitief sterke drank waarin een kleine slangenkop rond zwemt..

Een vrouw passeert met een ijzeren mand, waarin 2 grote reuzenratten zitten. Ik zweer het ! Even groot als een volwassen konijn. Djeezus.

In de latere avond maken we nog een 'vriendenhappening' mee. Er wordt gekookt en gekookt. Iedereen schuift mee aan tafel. En iedereen heeft een cadeautje mee. Bier. Witte 'wijn' (38°C) of foods. We worden telkens uitgenodigd.

Wat verderop is een vrouw luidruchtig en duchtig aan het kaarten. Voor geld. Ze gaat er zo in op dat ze haar peuter, die zich krijsend aan haar broekspijpen vastklampt, “negeert”.

Of ze al dan niet gewonnen / verloren heeft, kom ik niet te weten.

's Anderendaags moeten we van hotel verhuizen. 'Naar de nonkel'. Eenvoudiger. Grandiozer uitzicht. Aan de ingang terug een reuzengrote bokaal, volgestopt met slangen op alcohol. Brr...

Een ezel 'overladen' met een nieuwe verse voorraad lokaal bier Liquanq, tjokt voorbij..

De zon zit al in een hogere versnelling. Straks doen we een lange wandeling naar het dorpje Dhazai.

Onze lokale traditioneel geklede gids is een oudere dame. 64 jaar en bijzonder kwiek.

Over eeuwenoude paadjes gaat het op en af. Omhoog. Omlaag.

Vele keren moeten we de irrgatiebeekjes op smalle boomstammen oversteken.

Een begrafenisstoet passeert. Voorafgegaan door luidruchtige voetzoekers die telkens weer door de bergen worden teruggekaatst. Het is een auditieve kakofonie. De boze geesten zullen wel voldoende zijn afgeschrikt ?

De overledene wordt in een felrood-gele doek die aan draagstokken hangt, gedragen.

De treurenden worden door een fel schetterend orkest van trompetten, cimbalen en trommels begeleid.

Voordien hadden we een aantal dragers gezien, die de zware arduinen stukken van het grafzerk droegen. Eigenlijk eerder een soort 'deur' want de overledene wordt 'in' de bergwand begraven.

Het ene na het andere schitterende zicht volgt elkaar op.

Heel erg mooi. Impressionant.